يقطين- هر درختى را گويند كه از زمستان تا تابستان باقى بماند و براى آن ساقه نباشد.

اعراب‌

مصبحين- حال از (تمرون) مى‌باشد و (بالليل) نيز جار و مجرور محلا منصوب است چون عطف به (مصبحين) است و تقدير چنين ميشود (تمرون عليه مصبحين و ممسين)

سخنى از «لوط» و «يونس»

تفسير

اين بار خداوند پس از ياد آورى از «الياس» به ذكر «لوط» پرداخته و مى‌فرمايد:

(وَ إِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ‌) (همانا لوط از مرسلان است) يعنى لوط يكى از رسولانى است كه خداوند او را فرستاده تا به طاعت او دعوت كند و به امر توحيد مردم را آشنا گرداند.

(إِذْ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ‌) (زمانى كه نجات داديم او را و كسانش را همگى) يعنى خلاص كرديم او را و آنان كه از قومش باو ايمان آورده بودند از عذاب درماندگى.

(إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ‌) (مگر پير زنى را در بازماندگان) يعنى در ميان باقى ماندگان كه هلاك شدند پير زنى كه همسر «لوط» بود نگه داشتيم.

(ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ‌) (سپس هلاك كرديم آخرين را) كه نابود كرديمشان.

(وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ وَ بِاللَّيْلِ‌) (و همانا شما مى‌گذريد بر ايشان صبح كنندگان و به شب) اين خطاب متوجه مشركان عرب است كه شما مى‌گذريد در رفت و آمدتان به شام بر منزلها و قريه‌هاى قوم «لوط».

(أَ فَلا تَعْقِلُونَ‌) (آيا تعقل نمى‌كنيد) مقصود اين است كه: آيا تفكر نمى‌كنيد در آنچه بر آن قوم نازل شد تا از كفر و گمراهى كه ايشان مرتكب مى‌شدند