است.

و حجت قرائت دوم اين است كه (اللَّه ربّكم) جمله مستأنفه مى‌باشد.

ال ياسين- «ابن عامر» و «نافع» و «رويس» از «يعقوب» كلمه (آل يس) را به فتح الف و كسر لام كه از (ياسين) جدا است خوانده‌اند و ديگران (الياسين) را به كسر الف و سكون لام متصل به (ياسين) خوانده‌اند.

«ابو على» گويد حجت در قرائت اول اين است كه در قرآن (ال) از (ياسين) جدا آمده است، بنا بر اين (ال) تصغيرش (اهيل) خواهد بود.

«زجاج» گويد وجه قرائت دوم اين كه كلمه (الياسين) جمع (الياس) است كه به معنى الياس و امت الياس است، چنان كه در نسبت گروهى به شخصى جمع بسته مى‌شود و مى‌گويند (مهلّبين) يعنى پيروان (مهلب).

وجه ديگرى نيز وجود دارد و اين است كه (الياس) و (الياسين) دو لغت مترادف مانند (ميكائيل) و (ميكال) مى‌باشد.

اعراب‌

سلام- اين لفظ در تمام آيات گذشته مبتداء بوده و جار مجرور پس از آن خبر مى‌باشد و جملتاً در محل مفعول براى فعل (تركنا) مى‌باشد و اگر (تركنا) عمل در خود لفظ مى‌كرد بايد (سلاماً) خوانده مى‌شد.

ممكن است تقدير چنين باشد (و تركنا عليه فى الآخرين الثناء الحسن) كه مفعول حذف شده و ابتداء به (سلام) شده است.

«قصه الياس»

تفسير

خداوند پس از داستان ابراهيم به قصه (الياس) پرداخته و مى‌گويد:

(وَ إِنَّ إِلْياسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ‌) (و همانا الياس از مرسلان است). در شخص‌