[سوره الصافات (37): آيات 123 تا 132]

(وَ إِنَّ إِلْياسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (123) إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَ لا تَتَّقُونَ (124) أَ تَدْعُونَ بَعْلاً وَ تَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخالِقِينَ (125) اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ رَبَّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (126) فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (127))

(إِلاَّ عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (128) وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (129) سَلامٌ عَلى‌ إِلْ‌ياسِينَ (130) إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (131) إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (132))

ترجمه:

و همانا الياس از مرسلان است. زمانى كه گفت به قومش آيا پرهيز نمى‌كنيد. آيا مى‌خوانيد بعل را و مى‌گذاريد بهترين آفريدگاران را.

خداوند است پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شما. پس تكذيب كردند او را پس همانا ايشان احضار شدگانند. مگر بندگان خالص شدگان خداوند.

و گذارديم براى او در پسينيان. سلام بر آل ياسين. همانا ما بدينسان پاداش دهيم نيكوكاران را. همانا او از بندگان مؤمن ما است.

قرائت:

ربكم و رب آبائكم- اهل عراق غير از «ابى بكر» و «ابى عمرو» اين دو كلمه را به نصب و ديگران را به رفع خوانده‌اند.

حجت قرائت اول اين است كه اين دو كلمه از (احسن الخالقين) بدل‌