(فَاصْبِرْ) (صبر كن) اى محمد بر آزارى كه قومت بر تو روا مى‌دارند و تو را تكذيب مى‌كنند، يعنى ثابت قدم باش در راه حق. و در اينجا بجاى ثبات صبر به كار رفته چون ثابت ماندن در چيزى مانند چشيدن تلخى است و لذا اهل بهشت را به صبر وصف نكرده است اگر چه به ثبات وصف كند و لكن اهل بهشت را به حلم وصف مى‌كنند زيرا كه آن، مدحى مى‌باشد كه در آن نقصى وجود ندارد.

(إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌ‌) (همانا وعده خداوند حق است) يعنى آنچه خداوند از ثواب بهشت در مقابل صبر، به مؤمنان وعده داده حق بوده و شكى در آن نيست بلكه موجوديت آن حتمى مى‌باشد.

برخى گفته: اينكه خداوند وعده نصرت و يارى از پيامبران و انتقام از دشمنان ايشان را داده و حق بوده و خلافى در آن نخواهد بود.

(فَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ‌) (پس يا نشان دهيم بر تو برخى آنچه را كه وعده داده‌ايم ايشان را) از عذاب در زندگانى تو.

اينكه خداوند برخى از آنچه را وعده داده نشان مى‌دهد و همه آن را نشان نمى‌دهد بدينجهت است كه عذاب دنيا برخى از عذابى مى‌باشد كه مردم كافر استحقاق دارند.

(أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ‌) (يا تو را ميميرانيم) پيش از آنكه اين عذاب به ايشان نازل شود.

(فَإِلَيْنا يُرْجَعُونَ‌) (پس به سوى ما بازگردانده مى‌شوند) در روز قيامت و ما انجام مى‌دهيم به ايشان عذاب و شكنجه‌اى كه مستحق مى‌باشند و فراموش نمى‌كنيم.

سپس خداوند در تسليت و تسكين پيغمبر 6 مى‌گويد:

(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ‌) (و به حقيقت فرستاديم رسولانى پيش از تو) اى محمد( مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنا عَلَيْكَ‌) (قصه برخى از آنان را بر تو گفتيم) از سرگذشت و