پروردگارتان بخوانيد مرا اجابت كنم شما را، همانا آنان كه تكبر مى‌كنند از عبادت من بزودى داخل شوند به دوزخ سرافكندگان.

قرائت:

تتذكرون- اهل كوفه اين كلمه را به (تاء) خوانده و ديگران به (ياء).

وجه قرائت اول اين است كه (قل لهم بگو بر ايشان) در تقدير بوده و به صورت مخاطب به كار رفته و وجه قرائت دوم اين است كه منظور از فاعل (يتذكرون) كافران كه مغايبند باشد سيدخلون- «ابو جعفر» و «ابن كثير» و «ابو بكر» غير از «شمونى» و «سهل» اين كلمه را به ضم (ياء) و فتح (خاء) خوانده و ديگران به فتح (ياء) و ضم (خاء) قرائت كرده‌اند و وجه هر دو قرائت روشن است.

شأن نزول:

اين آيه‌( (إِنَّ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ)) درباره يهود نازل شده است كه مى‌گفتند: «دجّال» خروج خواهد كرد و ما او را به عليه محمد و پيروانش يارى كنيم تا از دست ايشان راحت شده و ملك به سوى ما بازگردد، و اين قول «ابو العاليه» است.

تفسير:

(إِنَّ الَّذِينَ يُجادِلُونَ‌) (همانا آنان كه جدال مى‌كنند) يعنى دشمنى مى‌كنند( فِي آياتِ اللَّهِ‌) (در آيات خداوند) يعنى در دفع و ابطال آيات خداوند( بِغَيْرِ سُلْطانٍ‌) (بدون سلطانى) يعنى بدون حجتى كه:

(أَتاهُمْ‌) (بيايدشان) از جانب خداوند كه به واسطه آن مذهبى كه با مذهب ايشان مخالف است انكار كنند( إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ) (نيست در سينه‌هاشان مگر كبر) يعنى در سينه- هاى ايشان جز تكبر و جبريت و نشان دادن عظمت بر «محمد» 6 چيز ديگرى‌