پيامبران مانند وحى است.

3- «قتاده» گويد: خواب ديدن پيامبران در صورتى حق است كه ببينند كارى را انجام مى‌دهند.

4- «ابو مسلم» گويد: خواب ديدن پيامبران با اين كه همه‌اش درست است بر دو گونه مى‌باشد:

اول- اين كه آن چه در خواب ديده در ظاهر انجام پذيرد، چون قول خداوند:( (لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ)) «به تحقيق راست آورد خداوند به رسول خود خواب را به حق، هر آينه داخل شويد به مسجد الحرام- فتح- 27».

دوم- اين كه خواب ديدن عبارت از خلاف ظاهر باشد از آن چه در خواب ديده شده است و اين مانند خواب ديدن حضرت «يوسف» است كه يازده ستاره و خورشيد و ماه را در خواب ديدم كه بر او سجده مى‌كنند، و خواب- ديدن حضرت ابراهيم نيز از اين باب است ولى ابراهيم ايمن نبود از اين كه آن چه در خواب ديده عمل به آن لازم باشد و چاره‌اى جز آن نداشته باشد، پس چون تسليم خداوند شدند پروردگارش او را متوجه گردانيد كه خواب خود را راست آورده به آن چه كه انجام داده است و فديه داده شده به جاى ذبح فرزندش به ذبح ديگر.

(قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ) (گفت اى پدر بكن آن چه امر شده‌اى)( سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ‌) (بزودى مى‌يابى مرا اگر خدا بخواهد از شكيبايان) يعنى به زودى به مشيت و حسن توفيق خداوند مرا در مقابل خود خواهى ديد كه در اطاعت خداوند بر شدائد صبر كرده و تسليم امر او (خدا) شده‌ام.

(فَلَمَّا أَسْلَما) (پس تا تسليم شدند) يعنى چون تسليم امر خدا و راضى به آن شدند و خدا را اطاعت كردند.