كه چون خدا تنها خوانده شود كافر شويد و اگر شريك قرار داده شود باو ايمان ميآوريد، پس حكم مخصوص خداوند برتر و بزرگ است. اوست آن كه نشان مى‌دهد آيات خود را و نازل مى‌كند براى شما روزى را از آسمان و پند نگيرد مگر آن كه باز گردد. پس بخوانيد خدا را با اخلاص در دين مر او را اگر چه خوش ندارند كافران. بلند درجات صاحب عرش است القا كند روح را بر آن كه بخواهد از بندگانش تا بترساند از روز ملاقات. روزى كه ايشان آشكارند، پوشيده نماند بر خدا چيزى از ايشان، ملك امروز براى كيست، براى خداوند يكتاى قهار است. امروز هر كسى پاداش داده شود به آنچه كسب كرد، ستمى نيست امروز، همانا خداوند زود حساب است.

قرائت:

ينذر- «زيد» به قرائت «يعقوب»، (لتنذر) به (تاء) خطاب خوانده و گفته‌اند كه مخاطب، پيغمبر 6 مى‌باشد، و ديگران (لينذر) به (ياء) غياب خوانده و گفته‌اند ضمير به (الى من يشاء من عباده) باز ميگردد.

تفسير:

خداوند سبحان به حكايت از حال كافران كه در سابق وصف آنان ذكر شد مى‌گويد:( قالُوا) (آنان گويند)( رَبَّنا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ‌) (پروردگار ما، ميراندى ما را دو بار و زنده كردى ما را دو بار) در تفسير اين آيه سخنان گوناگونى ذكر شده كه به ترتيب ذكر ميكنيم.

دو بار مرگ و زندگى!

1- مردن اول در دنيا پس از زندگى در آن و مردن دوم در قبر پيش از رستاخيز مى‌باشد. و زنده شدن در قبر پس از پرسش و زندگى دوم در روز قيامت مى‌باشد، و اين گفتار «سدى» و مورد اختيار «بلخى» است.