سپاس پروردگارشان و ايمان آورند به او و آمرزش خواهند به آنان كه ايمان آوردند، پروردگارا فرا گرفتى همه چيز را به رحمت و علم پس بيامرز كسانى را كه توبه كرده و راه تو را پيروى كردند و نگه دارشان از آتش دوزخ. پروردگارا درآورشان به بهشتهاى عدن كه وعده دادى ايشان را و آنان كه شايسته شدند از پدرانشان و همسرهاشان و فرزندانشان كه تو عزيز و حكيم هستى. و دورشان دار از بديها و آن چه را در آن روز از بديها بدور داشتى پس همانا رحمتش كردى و اين است رستگارى بزرگ. همانا آنان كه كافر شدند خوانده شوند كه خشم خدا بزرگتر است از خشم شما مر خودتان را هنگامى كه خوانده شديد به سوى ايمان سپس كافر شديد.

قرائت:

اهل مدينه و «ابن عامر»، (كلمات ربك) را به صورت جمع خوانده و ديگران مفرد و به صورت (كلمة ربك) خوانده‌اند.

كسانى كه مفرد خوانده‌اند دليل آورده‌اند كه مفرد در چنين مواقعى به معنى جمع مى‌باشد چنان كه مى‌گويى (يعجبنى قيامكم و قعودكم نشست و برخاست شما، من را به شگفت آورده است) كه لفظ (قيام) و (قعود) اگر چه مفرد هستند ولى معنى جمع از آنها استفاده شده است، چنان كه خداوند مى‌فرمايد:( (إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ))، «همانا بدترين آوازها، آواز خران است- لقمان- 19» كه در اينجا نيز (صوت) كه به لفظ مفرد بوده از آن معنى جمع استفاده شده است.

دليل آنان كه جمع خوانده‌اند اين است كه مصدر و لفظ (كلمة) در صورتى مى‌تواند در حال افراد به معنى جمع باشد كه داراى اجناس مختلف نباشد ولى اين لفظ داراى اجناس مختلف است.

تفسير:

پس از اينكه خداوند حال كافران از اقوام گذشته را بيان مى‌كند ميگويد: