گويد و پذيرنده توبه است از كسى كه لا اله الا اللَّه گويد و سخت شكنجه است بر كسى كه اين كلمه را نگويد و صاحب بى‌نيازى است از كسى كه نيز اين كلمه را نگويد.

و برخى گفته‌اند: خداوند اين جمله (ذى طول) را بدين جهت پس از( (شَدِيدِ الْعِقابِ)) ذكر كرده است كه گناهكار بداند هلاكت او از جانب خودش بوده نه از جانب خداوند چه اين كه نعمتهاى خداوند همواره در دين و دنيا شامل حال او بوده است.

(لا إِلهَ إِلَّا هُوَ) (نيست الهى مگر اللَّه) يعنى خداوند آراسته به اين صفات مى‌باشد نه غير او و او سزاوار عبادت است نه غير او.

(إِلَيْهِ الْمَصِيرُ) (به سوى اوست بازگشت) يعنى بازگشت در پاداش به سوى خداوند است. و مقصود اين است كه بازگشت براى خداوند است آن زمان كه كسى مالك سود و زيان و امر و نهى به غير از خداوند نباشد كه آن روز قيامت است.

(ما يُجادِلُ فِي آياتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِينَ كَفَرُوا) (و جدال نكند در آيات خدا مگر آنان كه كافر شدند) يعنى مخاصمه و دشمنى در حجتهاى خداوند نكند و انكار جحد ننمايد مگر آنان كه كافر شدند به آيات خداوند و انكار كردند نعمتها و دلالتهاى خداوند را.

(فَلا يَغْرُرْكَ‌) (مغرور نكند تو را) اى محمد( تَقَلُّبُهُمْ فِي الْبِلادِ) (گردش ايشان در شهرها) يعنى متصرف شدن ايشان در امور بازرگانى كه با داشتن صحت و سلامت در شهرها، تو را فريب ندهد پس از آنكه ايشان كافر شدند، همانا بر خداوند حال ايشان پوشيده نيست و اين كه خدا آنان را مهلت داده به اين جهت است كه ايشان در تحت قدرت خداوند بوده و نمى‌توانند از او دور شوند و خدا آنان را بيهوده وانگذاشته است. و در اين سخن هشدار سختى براى كافران است!.