[سوره الزمر (39): آيات 67 تا 70]

(وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَ الْأَرْضُ جَمِيعاً قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‌ عَمَّا يُشْرِكُونَ (67) وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ مَنْ شاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرى‌ فَإِذا هُمْ قِيامٌ يَنْظُرُونَ (68) وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ وُضِعَ الْكِتابُ وَ جِي‌ءَ بِالنَّبِيِّينَ وَ الشُّهَداءِ وَ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ (69) وَ وُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِما يَفْعَلُونَ (70))

ترجمه:

و ارج نگذاردند بر خدا حق ارجش، و زمين، همه آن در قبضه اوست در روز قيامت، و آسمانها پيچيده دست قدرت اوست، منزه و برتر است از آنچه شرك مى‌ورزند. و دميده شد در صور پس بيهوش افتاد آن كه در آسمانها و آن كه در زمين است مگر آن كه را خدا خواست، سپس دوباره دميده شد، پس ناگاه ايشانند ايستادگان نگران. و درخشيد زمين بنور پروردگارش واگذارده شد كتاب و آورده شدند پيامبران و گواهان، و داورى شد ميان ايشان به حق‌