ترجمه:

پس نويدش داديم به پسرى بردبار. پس چون رسيد با او سعى را، گفت اى پسرك من، همانا ديدم در خواب كه تو را ذبح مى‌كنم، پس بنگر تا چه مى‌بينى، گفت اى پدر بكن آن چه را فرمان شده‌اى بزودى بيابى مرا اگر خدا بخواهد از شكيبايان. پس هنگامى كه تسليم شدند و افكندش به پيشانى. و خوانديمش اى ابراهيم. همانا راست آوردى خواب را ما اين چنين پاداش دهيم نيكوكاران را: همانا اين است همان آزمايش آشكار. و فديه داديمش به ذبحى بزرگ. و باز گذارديم بر او در آيندگان. سلام بر ابراهيم. بدينسان جزا دهيم نيكوكاران را. همانا اوست از بندگان ايمان آورنده ما. و مژده داديمش به اسحاق پيامبرى از شايستگان. و مبارك گردانيديم بر او و بر اسحاق و از دودمان آن دو است نيكوكار و ستمگر آشكار بر خود.

قرائت:

ما ذا ترى- كلمه (ترى) به سه گونه قرائت شده:

اول- با ضمّ (تا) و كسر (راء) و اين قرائت اهل كوفه غير از «عاصم» است، بنا بر اين قرائت دو كلمه (ما- ذا) بمنزله اسم واحد و محلا منصوب و مفعول (ترى) مى‌باشد، و ممكن است كلمه (ما) مبتداء و (ذا) به معنى (الذى) بوده و محذوف (صله) به آن باز مى‌گردد و در اين صورت فعل (ترى) منقول از (رأى زيد الامر) مى‌باشد و مانند فعل (اعطيت) جايز است كه به يك مفعول اقتصار كرد.

«ابن جنّى» گويد: آن كه (ما ذا ترى) به ضم (تا) و كسر (ياء) قرائت كرده مقصودش چنين است: (بنگر چه چيز بر تو القاء شده و در خاطرت قرار مى‌گيرد) دوم- با فتح (تا). «ابو على» گويد: در اين قرائت مفعول كلمه (ترى) يكى از دو چيز است يا (ما ذا) مى‌باشد كه در اين صورت اين دو كلمه (ما)