(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ‌) (همانا در اين است نشانه‌ها) نشانه‌هاى واضح و روشن‌( لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ‌) (بر مردمى كه ايمان آرند) قبول و تصديق مى‌كنند توحيد خداوند را، چه اين كه از آن سود مى‌برند.

مغفرت كلى‌

(قُلْ‌) (بگو) اى محمد( يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ‌) (اى بندگان من كه بر خودتان اسراف كرديد) با مرتكب و آلوده شدن گناهان‌( لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ‌) (نااميد مشويد از مهر خداوند) يعنى مأيوس نشويد از آمرزش خداوند( إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ‌) (همانا خداوند مى- آمرزد همه گناهان را كه اوست آمرزنده مهربان) از «ثوبان» غلام رسول خدا 6 نقل شده كه گفت: دوست ندارم دنيا و آن چه در اوست به جاى اين آيه براى من باشد.

حضرت امير المؤمنين 3 فرمود: در قرآن آيه‌اى گسترده‌تر از آيه‌( (يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا ...)) نمى‌باشد.

در مصحف (عبد اللَّه) آيه ياد شده به اين صورت آمده (ان اللَّه يغفر الذنوب جميعا لمن يشاء)، «خداوند مى‌آمرزد همه گناهان را بر آن كه بخواهد.» برخى گفته‌اند اين آيه درباره «وحشى» كشنده و قاتل «حمزه» نازل شده آن هنگام كه خواست مسلمان شود ولى ترسيد توبه او قبول نشود و چون اين آيه نازل شد اسلام آورد و مسلمان شد.

به رسول خدا 6 گفته شد، آيا اين آيه مخصوص (وحشى) است يا