بگو اى بندگان من كه بر جان خودتان اسراف كرديد نااميد نباشيد و از رحمت خدا، همانا خدا بيامرزد همه گناهان را، همانا اوست آمرزنده مهربان. و باز گرديد به سوى پروردگار خويش و بر او تسليم شويد پيش از آن كه بيايد شما را عذاب، سپس يارى نشويد. و پيروى كنيد به نيكو آن چه نازل شده است به سوى شما از پروردگارتان پيش از آن كه ناگهان بيايد بسوى شما عذاب و شما نميدانيد.

تفسير

سپس خداوند سبحان از حال كافران خبر مى‌دهد و مى‌گويد:

(فَأَصابَهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا) (پس رسيد به ايشان زشتيهاى آن چه را بدست آوردند) يعنى رسيد بر ايشان عقاب زشتيهايشان، پس حذف مضاف در اينجا بخاطر دلالت كلام بر اين مفهوم است. و برخى گفته‌اند به اين خاطر (عقاب سيئات) گفته مى‌شود كه اين كلام با دو كلمه‌اش جفت و قرين است چه اين كه خدا مى‌گويد:( (جَزاءُ سَيِّئَةٍ، سَيِّئَةٌ مِثْلُها))، «پاداش زشتى زشتى مانند آن است»( وَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ هؤُلاءِ) (و كسانى كه ستم كردند از ايشان) يعنى از كافران قوم تو اى محمد 6( سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا) (مى‌رسد به ايشان زشتيهاى آن چه به دست آوردند) و نيز( وَ ما هُمْ بِمُعْجِزِينَ‌) (و نيستند به عجز آورندگان) يعنى آنان نمى‌توانند از خداوند ربوده شوند، و يا اين كه آنها نمى‌توانند خدا را عاجز كرده و از قدرت او خارج شوند.

(أَ وَ لَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ) (آيا نمى‌دانند كه خداوند فراخ مى‌كند روزى را به آن كه بخواهد و تنگ كند؟!) يعنى خداوند وسعت و گشايش مى‌دهد روزى را به آن كه بخواهد و تنگ مى‌كند روزى را به آن كه بخواهد به جهت آن چه از مصالح مردم مى‌داند.