لازم است چنين گفته شود: (و الذى صدق به) و اين قويترين اقوال است.

«عطا» و «ربيع» گويند مراد از:( (الَّذِي جاءَ بِالصِّدْقِ)) پيامبران بوده و از (صدق به) پيروان ايشان مى‌باشد، بنا بر اين (الذى) به معنى جنس مى‌باشد.

و نيز گفته‌اند: مراد از( (وَ الَّذِي جاءَ بِالصِّدْقِ)) حضرت محمد 6 بوده و مراد از (صدق به) حضرت على (ع) مى‌باشد. و اين قول «مجاهد» بوده و «ضحاك» آن را از «ابن عباس» روايت كرده و نيز مروى از امامان معصوم ما از آل محمد : مى‌باشد.

سپس خداوند منت گذارده به آنان كه بر ايشان نعمتها را آماده كرده و مى‌گويد:

(لَهُمْ ما يَشاؤُنَ‌) (بر ايشان است آن چه بخواهند) از ثواب و نعمتهاى بهشت‌( عِنْدَ رَبِّهِمْ‌) (نزد پروردگارشان) كه از جانب خداوند به آنها مى‌رسد( ذلِكَ جَزاءُ الْمُحْسِنِينَ‌) (اين است پاداش نيكوكاران) بر احسانى كه در دنيا انجام داده و اعمال صالح را بجاى آوردند( لِيُكَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي عَمِلُوا) (تا محو كند خداوند از ايشان بدترين چيزى كه انجام دادند) يعنى خداوند از ايشان عقاب شرك و معاصى را ساقط مى‌كند كه قبلا انجام داده بودند به خاطر ايمان و احسانى كه كرده و بازگشت به خدا كرده‌اند.

(وَ يَجْزِيَهُمْ أَجْرَهُمْ‌) (و پاداش دهد به ايشان مزدشان را) يعنى ثوابشان را( بِأَحْسَنِ الَّذِي كانُوا يَعْمَلُونَ‌) (به بهتر چيزى كه بودند عمل مى‌كردند) يعنى به واجبات و مستحبات، كه آنها بهترين اعمال ايشان است، زيرا مباح اگر چه نيكوست ولى استحقاق ثواب و مدح بر آن مترتب نمى‌گردد

.