ايمن و غافل بودند.

نظم:

خداوند اين جمله را( (أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ)) به ما قبل خود كه شامل ادله توحيد و عدل بود متصل ساخته كه اگر انسان عاقل تفكر در آنها كند سينه‌اش گشاده شده و روانش با حاصل شدن يقين اطمينان يافته و آرام گردد.

و نيز اين جمله را( (اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ)) به‌( (فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ)) پيوسته است تا معلوم گردد كه (حديث نيكوتر) قرآن بوده و سزاوارتر از همه براى پيروى است، اينها گفتار «ابو مسلم» مى‌باشد.

و نيز اين جمله‌( (أَ فَمَنْ يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذابِ)) مربوط مى‌گردد به ما قبل خود بنا به تقدير اين جمله (پس كسى كه هدايت نشود به هدايت خداوند، هرگز هدايت نخواهد شد، چگونه به رهنمايى ديگرى هدايت گردد آن كه به روى در آتش خواهد افتاد) يعنى در آن اقامت خواهد داشت.