براى او. آگاه باش، براى خداوند است دين خالص، و آنان كه گرفتند بغير از او اوليائى را كه عبادت نمى‌كنيم ايشان را مگر كه نزديك كنند ما را به خداوند نزديك كردنى، بدرستى كه خداوند حكم مى‌كند ميان ايشان در آنچه كه بودند اختلاف مى‌كردند، همانا خداوند هدايت نمى‌كند آن را كه دروغگوى ناسپاس باشد. اگر خدا بخواهد فرزندى بگيرد بر ميگزيند از آن چه مى‌آفريند آن چه بخواهد، منزه است او كه اوست خداوند يكتاى قهار. آفريد آسمانها و زمين را به حق، مى‌گرداند شب را به روز و مى‌گرداند روز را به شب، و مسخر كرد خورشيد و ماه را هر يك مى‌روند به اجل معينى، آگاه باش اوست عزيز و بسيار آمرزنده.

شرح لغات:

تكوير- افكندن چيزى به روى چيزى را گويند، گفته مى‌شود (كور المتاع) يعنى قسمتى از كالا را به قسمت ديگرى انداخت و از اين باب است كه مى‌گويند (كور العمامة) يعنى عمامه را پيچيده و بعضى را روى بعضى چرخاند و قرار داد.

اعراب:

تنزيل- تنزيل مبتداء بوده و خبر آن (من اللَّه) مى‌باشد، يعنى تنزيل كتاب از خداوند است نه غير او، چنان كه گفته مى‌شود استقامت مردم از پيامبران است، و جايز است (تنزيل الكتاب) خبر براى مبتداء محذوف بوده و تقدير چنين باشد: (اين است نازل كردن كتاب) در اين صورت جايز است كه (من اللَّه) خبر بعد از خبر باشد و جايز است كه موضعاً منصوب بوده كه متعلق به تنزيل باشد.

بالحق- اين كلمه مفعول انزلنا مى‌باشد و جايز است كه محلًا حال بوده و تقدير چنين باشد (انزلنا الكتاب محقا) پس ذو الحال (نا) در انزلنا يا الكتاب مى‌باشد.

زلفى- بناء به مصدريت در موضع نصب است و تقدير چنين بوده كه‌