انتخابشان كرده است.

(هذا ذِكْرٌ) (اين است ذكر) يعنى اين شرفى است بر ايشان و ذكر جميل و ستايش نيكويى است كه در دنيا همواره به آن ياد شوند.

(وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ‌) (و همانا براى پرهيزكاران نيكو بازگشتگاهى است) كه در روز قيامت بسوى ثواب و خوشنودى خداوند بازگشت مى‌كنند سپس خداوند (حسن مآب) را تفسير كرده و مى‌فرمايد:

(جَنَّاتِ عَدْنٍ‌) (بهشتهاى عدن) اين كلام در موضع جرّ است كه چون بدل است، يعنى بهشت‌هاى اقامت و جاودانى.

(مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوابُ‌) (گشوده شده بر ايشان دربها) يعنى موقع رفتن به بهشت درهاى آنها را به روى خود گشوده مى‌يابند و نيازى به ايستادن كنار دربها ندارند.

برخى گفته: يعنى احتياجى به كليد ندارند چه اينكه آنها بدون كليد گشوده مى‌شوند.

«حسن» گويد: اهل بهشت به دربها گويند: باز شويد گشوده شوند و بسته شويد بسته شوند.

و نيز نظر برخى از تفسير نويسان اين است كه: درهاى بهشت اگر چه بسته باشند ولى ايشان ممنوع از دخول نمى‌باشند.

و برخى گفته‌اند: معنى گشوده شده درها اين است كه مصير ايشان به بهشت است چنان كه گفته مى‌شود: هر موقع به ديدن ما آمدى در باز و بالش گذاشته شده است.

(مُتَّكِئِينَ فِيها) (تكيه كنندگان در آنها) كه مانند پادشاهان تكيه زنند.

(يَدْعُونَ فِيها بِفاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَ شَرابٍ‌) (مى‌خوانند در آنها ميوه‌هاى بسيار و شراب را) يعنى حكم مى‌كنند تا از ميوه‌ها و آشاميدنيها آماده شود و چون چيزى را بخواهند مى‌گويند پيش بيا و آن حاضر گردد.