اولِى الايْدى- برخى كلمه (ايدى) را بدون (يا) خوانده‌اند و توجيه در قرائت ايشان اين كه حذف (ى) بخاطر تخفيف بوده و يا اين كلمه (ايد) بمعنى قدرت است.

اعراب‌

(جَنَّاتِ عَدْنٍ‌)- اين كلام بدل از( (لَحُسْنَ مَآبٍ)) مى‌باشد، و( (مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوابُ)) در آخر آن، (منها) مى‌باشد، و برخى (مفتحة لهم ابوابها) گفته كه هر دو بيك معنى است.

«ابو على» گويد: (مفتّحة) وصف براى‌( (جَنَّاتِ عَدْنٍ)) مى‌باشد و در مفتّحة ضميرى بوده كه به جنات باز مى‌گردد، و ابواب بدل از اين ضمير است چنان كه (فتحت الجنان) گفته و (فتحت ابوابها) اراده مى‌كنيم و در اين صورت بدل بعض از كل مى‌باشد.

تفسير:

خداوند بدنبال سخنان گذشته بياد پيامبران پرداخته و ميگويد:

(وَ اذْكُرْ)- (و ذكر كن) اى محمّد بر قوم و امت خود:

(عِبادَنا إِبْراهِيمَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ‌) (بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را) تا مردم از آنان سرمشق گرفته و از كردار پسنديده و اخلاق حميده آنان پيروى كنند تا به سعادت و ستايش نيكو در دنيا و ثواب فراوان در آخرت برسند آن چنان كه پيامبران رسيدند و نائل شدند!.

اگر (عبدنا) را بصورت مفرد بخوانيم مقصود چنين مى‌شود كه اى محمّد ياد كن بنده ما ابراهيم را كه روى شرف و بزرگى بما انتساب دارد و ياد كن اسحاق و يعقوب را، كه خداوند همه آنان را وصف كرده و فرمود:

(أُولِي الْأَيْدِي‌) (صاحبان قدرتها) يعنى نيرومندان در عبادت‌( وَ الْأَبْصارِ) (و بينايى‌ها) كه فقه در دين باشد. و اين قول «مجاهد» «ابن عباس» و «قتاده» است و مقصود اين است كه ايشان صاحبان ايدى‌