كه گفت‌( مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ‌) سپس گفت‌( فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ‌) و هر كس كه همه اينها را با ياء خوانده پس او حمل بر لفظ بدون معنى نموده و هر كس (من تأت) با تاء خوانده حمل بر معنى نموده، پس مثل آنست كه گفته است هر كدام زنى از شما كه كار بدى انجام دهد اية امرأة منكن اتت بفاحشة اوتأن بفاحشة و مانند آن در كلام براى بيان بسيار است مثل قول خدا سبحان‌( وَ مِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ‌) و قول فرزدق شاعر:

زندگى نما پس اگر با من پيمان بستى بمن خيانت مكن، تا باشى مانند كسى كه با گرگ رفاقت كرده است.

يعنى (مثل الذين يصطحبان) مانند كسى كه رفاقت و همراهى ميكنند ابن جنّى گويد صله بودن (من) از صفت بودنش اولى و شايسته‌تر است.

لغت:

الضعف: دو برابر بودن چيزى را گويند ميگويند (ضاعفته) يعنى مثل آن را بر آن افزودم و از آنست (الضعف) و آن نقصان و كم بود توانايى است به اينكه يكى از دو نيرو برود، پس آن رفتن دو برابر بودن قوه و نيرو است.

[1]- اين بيت از ابو فراس فرزدق شاعر و مادح معروف اهل البيت و صاحب قصيده ميميّه در مدح حضرت على بن الحسين 8 است كه اولش: هذا الذى تعرف البطحاء وطئته و البيت تعرفه و الحل و الحرم گويند، در يكى از سفرهايش منزل كرده بود كه غذا بخورد و استراحت كند كه گرگى نزديك او آمد، پس چيزى از توشه و غذاى خود را جلوى او انداخت و اين بيت را انشاد كرد.