از عمرو بن ثابت از ابى اسحاق از على 7 روايت نموده كه فرمود:

(رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ‌) در باره ما نازل شده و من به خدا قسم منتظر شهادتم و تبديل نشده تبديل شدنى.

(لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ‌) تا آنكه خدا پاداش دهد راست گويان را بصداقتشان، يعنى مؤمنين در عهد و پيمانشان صداقت و راستى نمودند تا خدا پاداش راستگويى آنها را بدهد.

(وَ يُعَذِّبَ الْمُنافِقِينَ‌) و عذاب نمايد منافقين را بشكستن پيمانشان.

(إِنْ شاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ‌) اگر خواهد يا ببخشد بر ايشان اگر توبه كردند يعنى خداوند سبحان اگر خواهد قبول كند توبه ايشان را و ساقط نمايد عقوبتشان را، و اگر هم خواهد قبول نكند توبه آنها را و عذابشان كند، زيرا سقوط عذاب بنا بر مذهب صحيح به سبب توبه تفضّل است از خداى تعالى كه عقلا واجب نيست و ما آن را به سبب مسموعات و اجماع علماء اماميّه دانسته‌ايم بر اينكه خداى سبحان بفضلش قبول مينمايد[1] پس آيه كريمه مقتضى است چيزى را كه عقل اقتضاء آن را ميكند و تأكيد مى ميكند اين را قول خدا كه فرمود:

(إِنَّ اللَّهَ كانَ غَفُوراً رَحِيماً) بدرستى كه خدا آمرزنده مهربانست،

[1]- مترجم گويد: روى همين جهت است كه در قرآن مجيد فرموده: قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ، بگو بفضل و رحمت خدا خشنود باشيد كه آن بهتر است از آنچه را كه جمع مينمائيد و در دعاء مأثور از پيامبر گرامى 6 رسيده كه ميفرمود:

اللّهم عاملنا بفضلك و لا تعاملنا بعدلك‌

بار خدايا بفضلت با ما معامله فرما و با عدلت معامله مفرما.