(سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدادٍ) فراء گويد: يعنى شما را بسخنان زننده اذيّت ميكنند و با زبانهاى تيز و جانگداز با شما مخاصمه و دشمنى مينمايند قتاده گويد: يعنى زبانهايشان را در موقع تقسيم غنائم جنگى سر شما دراز ميكنند و ميگويند، اعطونا اعطونا، بما بدهيد، بما بدهيد، كه شما از ما سزاوارتر نيستيد باين غنائم، گويد، و امّا موقع جنگ و نبرد ترسوترين مردمند، و امّا در موقع تقسيم غنائم بخيل‌ترين قومند و آن قول خداى سبحان است:

(أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ) يعنى بخيلانند بغنيمت نسبت بمؤمنين در موقع تقسيم غنائم بخل ميورزند.

جبائى گويد: يعنى بخيلانند كه سخنى بگويند كه در آن خير باشد.

((أُولئِكَ)) آن گروهى كه وصفشان گذشت.

(لَمْ يُؤْمِنُوا) ايمان نياورده‌اند چنانچه غير ايشان ايمان آوردند و گرنه اين كارهاى زشت را انجام نمى‌دادند.

(فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ‌) پس خداوند اعمال ايشان را باطل كرد، براى آنكه بر وجوهى كه مستحق ثواب شوند واقع نشده، زيرا وجه اللَّه تعالى را قصد نكردند و در اين آيه دلالت است بر صحّت مذهب ما در احباط و بطلان عمل، زيرا براى منافقين ثوابى نيست براى اعمالشان، تا باطل شود پس چون جهادشان مقرون بايمان و اعتقاد بخدا نيست مستحق ثوابى نيستند.

(وَ كانَ ذلِكَ‌) و اين احباط و بطلان اعمال ايشان و يا نفاقشان.

(عَلَى اللَّهِ يَسِيراً) يعنى بر خدا سهل و آسانست، سپس خداوند