سبحان گروه منافقين را توصيف كرده و فرمود:

(يَحْسَبُونَ الْأَحْزابَ لَمْ يَذْهَبُوا) يعنى گروه‌هايى از قريش و غطفان و اسد و يهودانى كه بر عليه رسول خدا 6 تشكيل حزب دادند ميپندارند منصرف نشده‌اند و حال آنكه آنها منصرف شده و فرار را بر قرار اختيار كردند و البته ايشان اين گمان را براى ترسشان و كثرت محبّتشان بشكست مسلمين بردند.

(وَ إِنْ يَأْتِ الْأَحْزابُ‌) يعنى اگر احزاب و مشركين دوباره برگردند براى نبرد با مسلمين.

(يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بادُونَ فِي الْأَعْرابِ يَسْئَلُونَ عَنْ أَنْبائِكُمْ‌) يعنى اين گروه منافقون دوست دارند كه در بيابان با اعراب صحرا نشين باشند و از اخبار شما پرسش كنند و با شما نباشند كه كشته شوند و منتظر حوادث باشند( وَ لَوْ كانُوا فِيكُمْ ما قاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا) يعنى و اگر اين گروه منافقين با شما و ميان شما بودند جنگ نمى‌كردند با دشمنان شما مگر اندكى كه توهّم و خيال شود كه ايشان در جمله و جمعيّت شمايند، نه براى آنكه شما را يارى كنند و با شما بر عليه دشمنان به نبرد برخيزند.

جبائى و مقاتل گويند: يعنى قتال و نبرد كمى از روى رياء و خودنمايى از غير آنكه بحساب خدا بگذارند و اگر قتالشان براى خدا بود كم نمى‌شد (بلكه دوش بدوش مسلمين با دشمنان مى‌جنگيدند).

قول خداى تعالى: