دعوت به شرك نمايند مشرك شوند، پس مقصود از فتنه شرك بخداست.

(وَ ما تَلَبَّثُوا بِها إِلَّا يَسِيراً) قتاده گويد: يعنى از پذيرفتن كفر سرپيچى نكنند مگر اندكى.

حسن و فراء گويند: يعنى بعد از اعطاء كفر به منافقين در مدينه اقامت نكنند مگر كمى تا خداوند تعجيل فرمايد در عذاب ايشان، سپس خداوند سبحان خاطرنشان آنها نمود پيمانشان را با پيامبر 6 به پايدارى و ثبات قدم در چند مورد و فرمود:

(وَ لَقَدْ كانُوا عاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ‌) و هر آينه بحقيقت آنها پيمان بستند از قبل از خندق.

(لا يُوَلُّونَ الْأَدْبارَ) كه پشت بر جنگ نكنند و به عقب برنگردند، يعنى بيعت كردند با پيامبر 6 و براى او سوگند خوردند كه او را يارى كنند و از او دفاع نمايند چنانچه از خود دفاع ميكنند و بازگشت نكنند.

مقاتل گويد: مقصود بيعت شب عقبه است.

(وَ كانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْؤُلًا) و عهد و پيمان خدا پرسيده خواهد شد يعنى در آخرت از آن سؤال خواهد شد، بلفظ ماضى آمده براى تأكيد و محقق بودن آن‌[1] سپس خداوند سبحان فرمود:

[1]- مثل اذا وقعت الواقعة ليس لوقعتها كاذبة. هر گاه روز قيامت بر پا شد كه براى وقوع آن دروغى نيست، اين سوره خبر از قيامت آينده داده ولى چون حتمى است بصيغه ماضى خبر داده است براى تحقق آن مترجم