پشت بعضى ديگر را،( يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ‌) دور زده ميشود بر ايشان به كاسه‌اى و آن ظرف و جاميست كه در آن شراب پاك است.

((مِنْ مَعِينٍ)) حسن و قتاده و ضحاك و سدى گويند: يعنى از شرابى كه در نهرهايى كه سرچشمه آن ظاهر و جاريست.

و بعضى گفته‌اند: يعنى جريان آن تند است، سپس تعريف آن شراب را نموده و گفت:

((بَيْضاءَ)) شرابى كه سفيد است رنگش براى آنكه در نهايت رقت و روانى است با صفا و لطافت نورانيت كه براى آنست، حسن گويد: شراب بهشت- سفيدتر از شير است، و ياد نمود كه در قرائت ابن مسعود" صفراء" آمده پس محتمل است كه جامش سفيد و رنگش زرد باشد.

((لَذَّةٍ)) يعنى لذيذ و خوشمزه‌( (لِلشَّارِبِينَ)) براى نوشندگان است، كه در آن نيست تلخى و بدمزگى كه در مشروبات دنيويست‌( (لا فِيها غَوْلٌ)) يعنى در آن نيست مستى و بيهوشى، كه عقلشان برده و بآنها دردى از آن در دل و سرشان نميرسد، و بدرد سر و درد دل، غول گفته ميشود براى آنكه منجر بهلاكت و نابودى ميشود.

(لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ‌) يعنى مست ميشوند ولى شرابشان تمام نميشود و حمل ميشود اين قرائت بر اين بزيادتى فايده و بنا بر قرائت اوّل پس غول حمل ميشود بر درد سر و در شكم و اذيّت و خمار و ميگسار.

ابن عباس گويد: يعنى ايشان بول نميكنند گويد و در شراب چهار خصلت است (1) مستى (2) درد سر (3) قى كردن (4) بول نمودن پس خداوند سبحان شراب بهشت را از اين خصلتها پاك و منزّه نمود.