دعوت نموديم‌( إِنَّا كُنَّا غاوِينَ‌) يعنى ما داخل در گمراهى و فريب دادن بوديم.

و بعضى گفته‌اند: يعنى ما شما را نااميد كرديم ما البتّه از نااميدها بوديم‌( فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ) يعنى بدرستى كه ايشان در اين روز( فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ‌) در عذاب و شكنجه مشترك هستيم، و اشتراك ايشان اجتماع آنهاست در عذاب، و مقصود اينكه اين تخاصم و دشمنى سودى بحالشان ندارد هر گاه پيروان و مريدان با مردان و متبوعين خود در آتش تمامى جمع شوند پيروان بسبب پذيرفتن كفر و مردان بوسيله دعوت بكفر كردن و فريب كاريشان.( إِنَّا كَذلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ‌) ابن عباس گويد: يعنى آنهايى كه براى خدا انبازها و شريكها قرار دادند.

و بعضى گفته‌اند: يعنى ما مانند آنچه با اين گروه كرديم با گنه‌كاران- خواهيم نمود، سپس خداوند سبحان بيان نمود كه او ايشان را براى خاطر اين كار عذاب نمود.

(إِنَّهُمْ كانُوا إِذا قِيلَ لَهُمْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ‌) كه هر گاه به ايشان گفته ميشود خدايى جز خداى جهان نيست آنها سركشى ميكردند از قبول توحيد.( وَ يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَتارِكُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ‌) و ميگفتند آيا ما براى سخن شاعرى ديوانه خدايان خود را واگذاريم.

ابى مسلم گويد: يعنى از اين سخن ناراحت ميشوند و اهانت ميكنند به پيامبرى كه ايشان را بتوحيد ميخواند، و ميگويند ما پرستش بتها را براى گفته شاعرى ديوانه يعنى پيغمبر 6 كه ما را بخلاف عبادت بتها دعوت ميكند رها نميكنيم، پس خداوند اين گفته ايشان را بر آنها رد كرد، و آنان را تكذيب‌