فرشتگان را بشنوند و آن را به ضعفاء جنّ القاء نمايند و آنها بودند كه بدين وسيله در دلهاى جادوگران وسوسه ميكردند و آنها را باشتباه ميانداختند كه جنّيان غيب ميدانند، پس خداوند تعالى منع كرد ايشان را از اين استراق سمع‌( لا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلى‌) كلبى گويد: يعنى تا آنكه گوش بسوى فرشتگان نويسنده در آسمان ندهند.

و بعضى گويند: گوش بكلام ساكنين عالم بالا ندهند، يعنى تا آنكه نشنوند سخنان آنان را و مراد از ملاء اعلى فرشتگانند زيرا آنها در آسمان هستند.

(وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ‌) يعنى از هر طرف بسبب شهابها پرت مى شوند از اطراف آسمان هر گاه بخواهند براى شنيدن بآسمان بالا روند.

((دُحُوراً)) يعنى رفع و راندنى كه بخشونت باشد(" وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ") يعنى با اين وضع براى ايشان عذاب هميشگى روز قيامت است.

(إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ) و تقديرش اينست گوش بسوى فرشتگان نمى توانند بدهند مگر آن شيطانى كه بجهد و به پرد تا نزديك آسمان پس دزدانه سخنى از ملائكه بشنود و بشتاب سخنى بدزدد.

(فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ‌) يعنى پس باو رسد آتشى روشن و سوزنده و ثاقب، آتش درخشنده و روشن است، و اين مانند قول اوست‌( إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ مُبِينٌ‌)[1] مگر آنكه دزدانه گوش دهد پس او را شهاب آشكارى تعقيب نمايد.

[1]- سوره حجر آيه: 18.