[سوره الصافات (37): آيات 11 تا 20]
(فَاسْتَفْتِهِمْ أَ هُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمْ مَنْ خَلَقْنا إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِنْ طِينٍ لازِبٍ (11) بَلْ عَجِبْتَ وَ يَسْخَرُونَ (12) وَ إِذا ذُكِّرُوا لا يَذْكُرُونَ (13) وَ إِذا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ (14) وَ قالُوا إِنْ هذا إِلاَّ سِحْرٌ مُبِينٌ (15))
(أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (16) أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ (17) قُلْ نَعَمْ وَ أَنْتُمْ داخِرُونَ (18) فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ فَإِذا هُمْ يَنْظُرُونَ (19) وَ قالُوا يا وَيْلَنا هذا يَوْمُ الدِّينِ (20))
ترجمه:
11- از ايشان (مشركان مكه) بپرس آيا ايشان در آفرينش تواناترند يا كسانى كه (پيش از ايشان) آفريدهايم ما بيگمان همه ايشان را از گلى چسبنده بيافريدم.
12- (اى پيامبر از انكار مردم مكّه) تعجّب كردى و حال آنكه ايشان (تو را) بمسخره ميگيرند.
13- و چون پندشان دهند پندپذير نشوند.
14- و هر گاه معجزهاى به بينند بمسخره ميگيرند.
15- و گويند اين جز جادويى هويدا نيست.
16- آيا چون بميريم و خاك و استخوانهايى باشيم چگونه زنده ميشويم.