اين آيات خوانده‌اند، و عاصم و حمزه بزينه را با تنوين و الكواكب را با جر خوانده، و نيز ابو بكر بزينه با تنوين خوانده الكواكب را با نصب و باقى قاريان بزينة الكواكب مضاف خوانده‌اند، و اهل كوفه جز ابى بكر لا يسمعون را با تشديد سين و ميم خوانده و ديگران با تخفيف قرائت كرده‌اند.

دليل:

ابو على گويد: ادغام تاء در صاد خوب است براى نزديك بودن دو لفظ، آيا نمى‌بينى كه آنها از طرف زبان و پايه‌هاى دندانهاى پيشين اداء ميشوند و در همس و زير لب با هم جمع ميشوند و ادغام در آن دو صفت را بر ادغام شده زياد ميكند يكى اطباق و ديگر صدا و ادغام انقص در ازيد خوب ميشود و جايز نيست كه ازيد صوتا را در انقص صوتا ادغام شود و براى همين ادغام تاء در زاء از قول خداى تعالى، فالزاجرات زجرا براى آنكه تاء مهموسه و خفى و زاء مجهوره و بلند و در آن زيادى صوت و صداست چنانچه در صاد بود و همچنين ادغام تاء در ذال نيكوست در قول او فالتاليات ذكرا( وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً) براى اتفاق آنها در اينكه هر دو از كنار زبان و اصول دندانهاى جلو اداء ميشود و امّا ادغام تاء در ضاد از قول خداى تعالى:

(وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً) پس البتّه تاء بذال و به زاء و صاد نزديكتر است از ضاد براى آنكه ذال و زاى و صاد از حروف اطراف و كنارهاى زبان و اصول دندانهاى جلو و كنار زبان براى آنكه از وسط زبان است همين طور ادغام تاء در آن خوب است براى آنكه صدا بسبب ضاد همه دهان را فرا ميگيرد و توسعه پيدا ميكند و كشيده ميشود تا صدايش باصول دندانهاى جلو و كنار زبان مى رسد، پس تاء در آن و ساير حروف كنار زبان و اصول دندانهاى پيشين ادغام‌