(اصْلَوْهَا الْيَوْمَ‌) يعنى امروز لازم شويد عذاب را و اصل صلاء لزوم است و از آنست مصلى چنان كه ميآيد در اثر سابق براى لازم شدن او اثر آن را.

ابى مسلم گويد: يعنى بگيريد آتش و زبانه كشيدن آن را( بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ‌) بآنچه كه كفران ميكرديد، يعنى اين پاداش شماست بر كفرتان بخدا و تكذيب شما پيامبران او را.

(الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلى‌ أَفْواهِهِمْ‌) امروز مهر خاموشى بر دهانهاى ايشان ميزنيم اين حقيقت مهر است پس در روز قيامت آن را بر دهان كفّار گذارند پس قدرت و توان بر كلام و سخن ندارند.( وَ تُكَلِّمُنا أَيْدِيهِمْ‌) و دستهايشان را به سخن آوريم بآنچه كه كرده‌اند( وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ‌) يعنى به نطق و سخن گفتن آوريم اعضايى را كه در دنيا سخن نميگفتند تا شهادت دهند برايشان و مهر زنيم بر دهانهايشان كه معهود بسخن گفتن بود، و مفسّرين درباره چگونگى شهادت اعضاء بر چند وجه اختلاف كرده‌اند:

اعضاء چگونه سخن ميگويند و شهادت ميدهند:

1- البته خداى تعالى طورى آنها را ايجاد ميكند در قيامت كه بتوانند سخن بگويند و شهادت دهند و اعتراف بگناهانشان كنند.

2- خداوند تعالى در آن اعضاء سخن قرار ميدهد كه بازگو كنند و البتّه نسبت كلام را بآن اعضاء داده زيرا ظاهر نميشود مگر از ناحيه آنها.

3- معناى شهادت و سخن گفتن اعضاء اينست كه خداى تعالى قرار ميدهد در آن از آيات چيزى كه دلالت كند بر اينكه صاحبان آن اعضاء خدا را بوسيله آنها معصيت و گناه نموده‌اند پس اين ناميده ميشود شهادت از اعضاء چنانچه گفته ميشود چشمان تو گواهى بيدارى شب تو ميدهد و ما بتحقيق در جلوتر امثال اين را ياد كرديم.