محروم داشته است‌( إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ مُبِينٍ‌) نيستيد شما مگر در گمراهى آشكارا، قتاده گويد: اين از قول كفّار است بكسى كه ايشان را امر باطعام نموده.

على بن عيسى گويد: كه آن از قول خداى تعالى به ايشانست هنگامى كه رد كردند آن را بجواب گفتن.

(وَ يَقُولُونَ مَتى‌ هذَا الْوَعْدُ) و ميگويند اين وعده چه وقت خواهد بود، يعنى وعده چنانى كه ما را بآن بيم داديد از نازل شدن عذاب بما چه موقع ميباشد( إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ‌) اگر تو و اصحابت در اين وعده از راستگويانيد و اين استهزايى بود از ايشان، بخبر پيغمبر 6 و خبر مؤمنين، پس خداوند تعالى در پاسخ ايشان فرمود:( ما يَنْظُرُونَ‌) يعنى منتظر نيستند( إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً) ابن عباس گويد: اراده نموده نفخه و صيحه اوّل را يعنى قيامت ناگهانى ميآيد و ايشان را( (تَأْخُذُهُمْ)) صيحه ايشان را ميگيرد( وَ هُمْ يَخِصِّمُونَ‌) يعنى در حالى كه ايشان در كارهايشان با هم گلاويز و ستيزگى ميكند و در بازارها مشغول داد و ستد هستند كه قيامت بر پا ميشود، و در حديث است كه روز قيامت بر پا ميشود در حالى كه دو مرد لباس خود را پهن كرده و معامله ميكنند و هنوز جمع نكرده كه قيامت برپا ميشود و مردى لقمه را بلندكرده كه در دهان خود بگذارد و هنوز به دهانش نرسيده كه قيامت برپا ميشود، و مرد ديگرى حوض خود را آب نموده تا گله خود را سيراب كند و هنوز سيراب نشده كه قيامت برپا ميشود.

و بعضى گفته‌اند: و ايشان با هم ستيزگى ميكنند كه آيا عذاب برايشان نازل ميشود يا نه.

(فَلا يَسْتَطِيعُونَ‌) يعنى وقتى قيامت ناگهانى ايشان را فرا گرفت توانايى و قدرت بر وصيّت كردن بچيزى را ندارند.