44- مگر بوسيله بخششى از جانب ما و براى كاميابى تا زمانى.

45- و چون بكافران گفته شود از گناهانى كه در پيش شماست و از شكنجه هايى كه پشت سر داريد بترسيد شايد شما مورد ترحم واقع شويد.

46- و هيچ نشانه‌اى از نشانه‌هاى پروردگارشان بديشان نيامد جز آنكه از آن روى گردان بودند.

47- و چون بايشان گفته شود از هر چه خدا روزى شما كرده بدهيد (به بينوايان) آنان كه كافرند بكسانى كه ايمان آورده‌اند گويند آيا كسى را كه اگر خدا خواستى او را طعام دادى غذا بدهيم شما جز در خطاى آشكار نيستيد.

48- و كافران همى گويند اين وعده (قيامت) كى خواهيد بود اگر شما راست مى‌گوييد.

49- كافران جز يك بانك بلندى كه آنها را بگيرد انتظار نمى‌برند در حالى كه ايشان با يكديگر مشغول ستيزه و خصومت هستند.

50- (در آن حال) نه وصيّت كردن را توانايى دارند و نه بسوى خاندان خويش باز ميگردند.

قرائت:

اهل مدينه و ابن عامر و يعقوب و سهل (ذرّياتهم) بنا بر جمع خوانده و باقى قاريان (ذريتهم) بنا بر مفرد قرائت كرده‌اند، و ابن كثير روش محمد ابن حبيب از اعشى و روح و زيد از يعقوب (يخصمون) بفتح ياء و خاء و تشديد صاد خوانده و ابو عمرو هم بفتح خاء خوانده جز اينكه او اشمام فتحه نموده نه اشباع آن، و اهل مدينه غير ورش يخصمون بسكون خاء و تشديد صاد خوانده و حمزه بسكون خاء و تخفيف صاد قرائت كرده و باقى از قاريان‌