[سوره يس (36): آيات 31 تا 35]

(أَ لَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لا يَرْجِعُونَ (31) وَ إِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ (32) وَ آيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ (33) وَ جَعَلْنا فِيها جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فِيها مِنَ الْعُيُونِ (34) لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَ فَلا يَشْكُرُونَ (35))

ترجمه:

31- آيا كفّار مكّه" ندانستند كه چه بسيار از اهل هر عصرى را پيش از ايشان نابود ساختيم (و نيز ندانستند كه) آن هلاك شدگان بسوى بازماندگان بر نمى‌گردند.

32- همگان نيستند جز آنكه با هم نزد ما احضار ميشوند.

33- و زمين مرده كه آن را (بوسيله باران) زنده كرديم براى ايشان دليلى است و از آن دانه‌اى بيرون آورديم كه از آن ميخورند.

34- و در آن زمين بوستانهايى از درختان خرما و انگور قرار داديم و در زمين بعضى چشمه‌ها بشكافتيم.