(هو احصينا) و تقديرش، احصينا كل شي‌ء احصيناه اصحاب القريه بدل از مثلا است،( إِذْ جاءَهَا الْمُرْسَلُونَ‌) عامل در ان محذوف است تقديرش (قصة اصحاب القرية كائنة اذ جاءها المرسلون) و( إِذْ أَرْسَلْنا) بدل از اوّل است.

تفسير:

چون خداوند سبحان خبر داد از اين گروه كفّارى كه ايمان نميآورند و اينكه براى ايشان بيم دادن و ندادن بى تفاوت است دنبال كرد آن را بذكر حال آنكه منتفع بسبب ترسانيدن شود، گفت:

(إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ) يعنى البته منتفع به ترسانيدن و بيم دادن تو ميشود كسى كه پيروى قرآن كند براى آنكه نفس بيم دادن براى همه حاصلست‌( وَ خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ‌) و به ترسد از خداى بخشنده در حالى كه از ديدگان مردم پنهان است بخلاف منافق كه در ظاهر ابراز تقوى و خداترسى ميكند و در باطن خلاف، و بعضى گفته‌اند: يعنى و به ترسد خداى بخشنده را در آنچه از امور اخروى از او غايب است.

(فَبَشِّرْهُ‌) يعنى اى محمد پس او را از اين صفت بشارت و مژده ده بده (بِمَغْفِرَةٍ) به آمرزش از خدا براى گناهانش‌( وَ أَجْرٍ كَرِيمٍ‌) و پاداش بزرگوارى يعنى ثوابى خالص از شايبه‌هاى سپس خبر داد از ذات خودش:

(إِنَّا نَحْنُ نُحْيِ الْمَوْتى‌) البته ما در روز قيامت مردگان را براى پاداش و كيفر كردار.

(وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا) مجاهد و قتاده گويند: و مينويسم آنچه پيش فرستادند از طاعت ايشان و گناه‌هايشان را در دار دنيا زنده ميكنيم.

و بعضى گفته‌اند: يعنى ما مينويسيم آنچه را كه مقدم داشتند از اعمالى كه‌