آوريم و بجاى گناهانمان اطاعت كنيم، مقصود ما را بدنيا برگردان تا اطاعت نمائيم بآنچه فرمانمان ميدهى‌( غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ‌) غير از آن كارهايى را كه كرديم از گناهان پس خداى تعالى توبيخشان فرموده و گفت:( أَ وَ لَمْ نُعَمِّرْكُمْ ما يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَنْ تَذَكَّرَ) يعنى آيا ما بشما از عمر آن قدر نداديم كه امكان فكر كردن و عبرت گرفتن برايتان باشد و نظرى در امور دينى كرده و عواقب حال كسى را كه ميخواهد فكر و انديشه نموده و بياد خدا افتد به بينيد.

زمان مهلت براى فكر و انديشه چقدر است؟

علماء تفسير و اخلاق درباره مقدار و اندازه زمان فكر اختلاف كرده‌اند بعضى گفته‌اند: شصت سال است، و آن از حضرت امير المؤمنين (ع) روايت شده، فرمودند عمرى كه خدا اتمام حجّت بر فرزند آدم در آن نموده- شصت سالست و آن يكى از دو روايت از ابن عباس است و از پيامبر 6- نيز روايت شده (مرفوعا) كه فرمود هر كس را كه خدا شصت سال عمر داد پس قطعا حجّت را بر او تمام كرده.

ابن عباس و مسروق گويند: چهل سالست.

وهب و قتاده گويند: اين آيه توبيخ است براى پسر هيجده ساله و از حضرت صادق 7 هم همين روايت شده‌( وَ جاءَكُمُ النَّذِيرُ) ابن زيد و جبائى و جماعتى گويند: و آمد شما را ترساننده‌اى از عذاب خدا و او محمد" ص" بود و زيد بن على (ع) گويد: مقصود از نذير قرآن است.

عكرمه و سفيان بن عبيد گويند: مراد از نذير پيرى و سفيدى موست و از اين جهت گفته شده: