اعراب:

(مِنَ الْكِتابِ‌) در محل حال از ضمير منصوب محذوف از صله است، و تقديرش اينست، و الذى اوحيناه اليك كائنا من الكتاب، و آنچه وحى كرديم ما بتو بوده است از قرآن،( جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها)، خبر مبتداء محذوف، و ممكنست كه بدل از قول خدا( الْفَضْلُ الْكَبِيرُ) باشد، يدخلونها در محل نصب است بنا بر حاليت و هم چنين‌( يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ أَساوِرَ) من متعلّق به يحلون است،( مِنْ ذَهَبٍ‌) در موضع صفت اساور است يعنى، اساور كائنة من ذهب، دستبندهايى كه از طلا ميباشد،( لا يَمَسُّنا) در محل نصب است بنا بر حاليت.

تفسير:

سپس خداوند سبحان پيامبرش 6 را خطاب نموده و گفت:

(وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ‌) و آنچه بتو وحى نموديم اى محمد و نازل كرديم آن را،( (مِنَ الْكِتابِ)) كه آن قرآنست،( (هُوَ الْحَقُّ)) آن صحيح و درست است آميخته بفساد نيست و راستى كه مخلوط به دروغ نيست، و عقل و خردى كه دعوت بحق و منصرف از باطل ميكند.

(مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ‌) تصديق كننده است بآنچه كه پيش از آن كتابها (چون صحف و تورات و زبور و انجيل) بوده زيرا آن قرآن موافق آمده با بشاراتى كه كتب مزبوره داده از حال آن و حال كسى كه آن را آورده است.

(إِنَّ اللَّهَ بِعِبادِهِ لَخَبِيرٌ) البتّه خدا به بندگانش عالم است (بصير) بينا باحوال ايشانست.( ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ‌) بعد از آن ما ميراث داديم قرآن را.

ابى مسلم گويد: تورات را، جبائى گويد: مقصود تمام كتابهاست براى‌