ميترسند، پس مثل آنست كه تو ايشان را ترسانيده‌اى نه غير ايشان از كسانى كه ترسانيدن سودى ندارد ايشان را.

و بعضى گفته‌اند: آن كسانى كه ميترسند پروردگارشان را در خلوتگاها و غايب بودن از ديدگاه مردم.

(وَ أَقامُوا الصَّلاةَ) يعنى آنهايى كه نماز را ادامه داده و بشرايط و آداب آن را بجا ميآورند، و فقط ماضى را عطف بر مستقبل و آينده نموده براى اعلان باختلاف معنى براى آنكه خشيت و ترس از خدا در هر وقت لازم است و براى نماز اوقات مخصوصى است‌[1].

(وَ مَنْ تَزَكَّى‌) و كسى كه طاعات را بجا آورد و قيام كند بآنچه از زكاة و غير آن از واجبات است، و بعضى گفته‌اند" كه خود را از گناهان پاك كند".

(فَإِنَّما يَتَزَكَّى لِنَفْسِهِ‌) پس البتّه خود را تزكيه و پاك نموده و پاداش آن بخودش ميرسد نه بديگرى.

(وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ) و بسوى خداست بازگشت تمام مردم چون كه مالك حكومت و داورى نيست كسى مگر خداى سبحان پس او پاداش ميدهد هر كس را باندازه عملش.

(وَ ما يَسْتَوِي الْأَعْمى‌ وَ الْبَصِيرُ) يعنى نابينا از طريق و راه حق مساوى و يكسان نيست هرگز با كسى كه بسوى حق هدايت و رهنمونى شده، و بعضى گفته‌اند: هرگز مشرك و مؤمن با هم برابر نيستند.

[1]- نماز صبح از اوّل طلوع فجر صادق تا قبل از آفتاب زدن، و وقت نماز ظهر از اوّل ظهر تا هنگام غروب آفتاب و نماز مغرب و عشاء از اوّل مغرب تا نيمه شب براى شخص مختار و تا سفيده صبح براى شخص مضطرّ.