كه براى او وضع شده بدون عدول كردن و منحرف شدن.

الاسماء: ايجاد شنيده شده است، بطورى كه شنونده احساس و ادراك كند.

تفسير:

سپس خداوند سبحان خبر داد از عدل در حكمت خود و گفت:

(وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‌) يعنى هيچكس كه خود حامل و گناهكار است گناه ديگرى را بر نميدارد، يعنى احدى مؤاخذه بگناه ديگرى نميشود و فقط هر كس بآنچه از گناهان مرتكب شده مؤاخذه ميشود.

(وَ إِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلى‌ حِمْلِها) و اگر نفسى گرانبار از گناه كسى را براى برداشتن گناهان خويش بخواند( لا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْ‌ءٌ) چيزى از گناهانش برداشته نشود.

(وَ لَوْ كانَ ذا قُرْبى‌) اگر چه آن كس خويشاوند و از نزديكترين مردم به او باشد چيزى از گناه او را برنميدارد، پس هر كس در گرو عمل خودش ميباشد ابن عباس گويد: پدر و مادر به پسرشان ميگويند، پسرم بيا بار گناه مرا بردار، پس ميگويد، گناه من مرا كافيست.

(إِنَّما تُنْذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ‌) فقط ميترساند كسانى را كه از غيب ميترسند، يعنى ايشان غايب از احكام آخرت و هراسهاى آن و اين مثل قول خداى سبحان است:( إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشاها)[1] فقط تو ترساننده هستى كسى را كه از روز قيامت و احوال آن ميترسند، و معنا اينست، كه ترسانيدن تو سودى نميدهد مگر آن كسانى را كه از پروردگارشان‌

[1]- سوره و النازعات آيه: 45.