دليل:

كسى كه ينقص قرائت كرده پس تقديرش را (و لا ينقص من عمره) فرض كرده و قرائت مشهور، (و لا ينقص) بهتر است براى آنچه گذشت از قول خدا( وَ ما يُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ)[1] و همين طور قرائت (تدعون) بنا بر خطاب موافق‌تر بما تقدّم و ما تأخّر از كلام است، و" يدعون" با ياء بنا بر مغايب بودن است و كسى كه سيغ شرابه خوانده پس آن بر تخفيف كسيست كه سيغ با تشديد بر وزن فيعل گرفته و اصلش سيوغ مثل هين و هيّن و ميت و ميّت ميباشد.

شرح لغات:

النطفه: آب كم و آب بسيار و آن از اضداد است و از آنست قول امير- المؤمنين 7 وقتى كه گفته شد بآن حضرت كه خوارج از پل نهروان گذشتند، فرمود محل كشته شدن و زمين افتادنشان پائين‌تر از آب است.

العمر: يعنى بقاء و زيستن و اصلش طول عمر است، و قول ايشان لعمر اللَّه بفتح نه غير آن يعنى قسم بجان و ابديّت خداوند.

القطمير: پوست روى خرما، و بعضى گفته‌اند، كه هسته خرماست.

الجديد: نزديك و تازه عهد بسبب منقطع شدن عمل از او و اصلش از قطع و جدايى است.

اعراب:

(لا يُنْقَصُ‌) تقديرش، لا ينقص من عمره شي‌ء است، پس مفعولى كه فاعلش ذكر نشده و يا نامش برده نشده محذوف است، و قول او( إِلَّا فِي كِتابٍ‌) جار و مجرور در محل خبر است براى مبتداء محذوف تقديرش (الا هو كان فى كتاب) ميباشد (تلبسونها) جايز است كه جمله منصوبه در محل حال از" تستخرجون"

[1]- سوره فاطر آيه: 11.