تفسير:

سپس خداوند سبحان حذر داد ايشان را از شيطان و فرمود:

(إِنَّ الشَّيْطانَ لَكُمْ عَدُوٌّ) البتّه شيطان دشمن شماست ميخواند شما را بكارهايى كه در آن هلاكت و زيان دنيا و آخرت است و منصرف ميكند شما را از كارهاى خوب و نيكو و ميخواند شما را بكارهاى بد.

(فَاتَّخِذُوهُ‌) يعنى پس او را دشمن بدانيد و با او عداوت كنيد و پيرويش نكنيد به اينكه موافق مقصود او عمل كنيد و اعتراف نمائيد كه تسليم و منقاد او هستيد.

(إِنَّما يَدْعُوا حِزْبَهُ‌) فقط او پيروان و دوستان و ياران خود را ميخواند( لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحابِ السَّعِيرِ) تا آنكه از اصحاب و ملازمين آتش او باشند و سعير آتش برافروخته و شعله‌ور است و معنايش اينست كه براى سلطنت و تسلّطى بر مؤمنين نيست و لكن او ياران خود را دعوت ميكند باعمالى كه بسبب آن مستحق آتش شوند.

سپس بيان نمود خداى سبحان حال مردمى كه او را اجابت نموده و پاسخ مثبت دادند و حال كسانى كه مخالفت او را نمودند و گفت:

(الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ) كسانى كه كافر شدند براى آنان عذاب سختى است بعنوان پاداش بر كفرشان.

(وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ) و آن كسانى كه ايمان آوردند و كار شايسته كردند براى ايشان آمرزش از خداست براى گناهانشان.

(وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ) يعنى ثواب بزرگيست، سپس فرمود بعنوان تقرير و بيان براى ايشان‌( أَ فَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً) يعنى كفّار نفوسشان اعمال‌