پاسبانها و پاسدارها بودند، شاهد اين بيت يسرّون كه بمعناى پنهان كردن آمده.

بنا بر دو وجه، پس هر كس وجه اوّل را قبول كرده گويد يعنى پيروى شدگان و رؤساء، اظهار ندامت و پشيمانى بر گمراه كردن مردم ميكنند و ضعفا و پيروان هم اظهار ندامت بر گمراهى مينمايند.

و بعضى گفته‌اند: يعنى اينكه بعضى بر برخى ديگر اقبال نموده و آنها را ملامت و سرزنش كرده و اظهار ندامت و پشيمانى ميكنند، و هر كس وجه دوّم را اختيار كرده گويد: معنايش اينست، ندامت و پشيمانى را در خاطر خود از ترس رسوايى مخفى مينمايند.

و بعضى گفته‌اند: يعنى رؤساء و رهبران ندامت را از پيروان خود مخفى مينمايند.

(لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ‌) يعنى هنگامى كه نزول عذاب را بايشان ديدند.

(وَ جَعَلْنَا الْأَغْلالَ فِي أَعْناقِ الَّذِينَ كَفَرُوا) و قرار داديم ما غلهاى آتشين را در گردن كسانى كه كافر شدند.

ابن عباس گويد: آنها را در آتش مغلول ميكنند.

(هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا ما كانُوا يَعْمَلُونَ‌) آيا پاداش نميشوند مگر آنچه را كه عمل ميكردند يعنى پاداش داده نميشوند مگر باعمال چنانى كه مرتكب شدند باندازه استحقاقشان.

(وَ ما أَرْسَلْنا فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ) و ما در روستايى ترساننده‌اى نفرستاديم يعنى پيامبرى كه ترساند ايشان را از مخالفت خداى تعالى.

(إِلَّا قالَ مُتْرَفُوها) مگر آنكه ستمكاران و ثروتمندان متنعّم در آن گفتند