خرماى خشك است، شاهد اين بيت رطبا و يابسا است يعنى تر و يا خشك،، است، بالآخره يكى از آن دو است.

پس جمع كرد بين قلوب و دلهاى تازه تر و دلهاى خشك و جمع كرد ميان عنّاب كه براى حرارت بدن نافع است و ميان خرماى خشك كه دواى- رطوبت است.

و بعضى گفته‌اند: كه آن را بر وجه و طريق عطوفت و مهربانى و مدارا گفته تا آنكه سخن حق را بشنوند، و اين از بهترين چيزيست كه محق خودش را به هدايت و دشمنش را بگمراهى نسبت ميدهد، براى اينكه آن سخن كسيست كه دشمنش را صريحا بگمراهى معرّفى نميكند بلكه نسبت گمراهى را به بهترين صورتى نسبت باو ميدهد و او را تحريك به تأمّل و دقّت ميكند و دقت و تأمل هم موجب نميشود مگر بعد از شك و ترديد.

((قُلْ)) بگو اى محمد هر گاه تسليم دليل و حجّت نشدند( (لا تُسْئَلُونَ)) سؤال نميشويد اى كفّار.( (عَمَّا أَجْرَمْنا)) از آنچه كه ما مرتكب شديم از گناهان‌( (وَ لا نُسْئَلُ)) و ما هم پرسيده نميشويم‌( (عَمَّا تَعْمَلُونَ)) از آنچه شما عمل كرده و ميكنيد بلكه هر انسانى سؤال ميشود از آنچه كه ميكند و مجازات ميشود بر فعلش نه كارهاى ديگرى و در اين آيه دلالت است بر اينكه جايز نيست احدى را بگناه غير او مؤاخذه كنند.