بيان بهتر است و امّا قول خدا (ربنا باعد بين اسفارنا) سيبويه گفته كه فاعل و فعل بيك معنى ميآيد مثل قول ايشان ضاعف و ضعف و قارب و قرب و تمام دو لفظ بمعناى طلب و دعاء است.

ابن جنّى گويد: (بين) منصوب بنصب مفعول به يعنى بعد و باعد مسافة اسفارنا، دور شد و بعيد گرديد مسافت سفرهاى ما، و نصب (بين) بنا بر ظرف بودن نيست دلالت ميكند تو را قرائت كسى كه (بين اسفارنا) خوانده چنانچه مى‌گويى (بعد مدى اسفارنا) پس رفع آن دليل اسم بودن (بين) است و بنا بر اين قول شاعر

مثل آنكه نيزه‌هاى ايشان از بلندى ريسمان چاهيست كه دور است ميان ديوارهاى آن چاه عميق يعنى دور است درازى يا مسافت ديوارهاى آن، شاهد در كلمه بين است كه اسم است.

شرح لغات:

العرم: سدهايى كه آب در آن جمع و از جريان محبوس ميشود مفردش عرمه از عرامة الماء گرفته شده و آن رفتن آنست بتمام رفتن، اعشى گويد:

پس در اين براى عبرت گيرنده تأسى و عبرتست كه مآرب (نام شهريست در يمن) را سيل آمد و آن را ويران نمود.

سدّى كه حمير آن را از سنگ براى او بنا كرده بود وقتى سيل آنها آمد از جايش حركت نكرد و آنجا را ويران نمود.