و بعضى گفته‌اند: معنايش ارجعى است يعنى برگرديد بسوى مقصود و مراد داود در آنچه او ميخواهد از چاه كندن و چشمه پيدا كردن و استخراج معدن نمودن و راه سازى كردن.

(وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ) قتاده گويد: و براى او آهن را نرم نموديم پس در دستش مانند شمع و موم بود كه هر چه ميخواست از آن بسازد بدون آنكه آن را در كوره آتش برد و بر سر آن پتك و چكش زند ميساخت.

(أَنِ اعْمَلْ سابِغاتٍ‌) يعنى باو گفتيم كه از آهن زره‌هاى كاملى بساز و خداوند تعالى آهن را براى داود نرم ساخت براى آنكه دوست ميداشت كه از زحمت و دست رنج خود بخورد و زندگى كند، پس آهن را نرم كرد براى او و صنعت زره سازى را باو آموخت و او اوّل كسى بود كه زره و لباس رزم را اختراع كرد و آن را ميفروخت و از بهاء آن خودش و عيالاتش خورده و زيادى آن را تصدّق ميداد.

از حضرت صادق 7 روايت شده كه فرمود، خدا بداود وحى نمود تو خوب بنده‌اى هستى مگر آنكه تو از بيت المال ميخورى، پس داود چهل روز گريه كرد، پس خدا آهن را براى او چون موم نرم ساخت و هر روز يك زره ميساخت و به هزار درهم ميفروخت، پس 360 زره ساخت و به- 360000 هزار درهم فروخت و از بيت المال بى‌نياز شد.

(وَ قَدِّرْ فِي السَّرْدِ) يعنى در بافتن زره عدالت كن و از آنست كه به زره ساز سرّاد و زرّاد گفته ميشود، و معنايش اينست كه سيم‌هاى زره را نه باريك بساز كه پاره شود و نه كلفت و ضخيم بساز كه حلقه‌هاى زره را بشكند.

و بعضى گفته‌اند: سرد سيم‌هايى است كه در حلقه‌هاى زره است،