و اهل مدينه و ابو عمرو و ابن فليح و زيد از يعقوب (منساته) بدون همزه و ابن عامر منسأته با همزه ساكنه خوانده و بقيه قاريان با همزه مفتوحه قرائت كرده‌اند، و يعقوب (تبينت الجنّ) با ضمّه تا و باء و كسره ياء خوانده و ديگران تبيّنت بفتح تمام خوانده‌اند.

و در شواذ قرائت ابن عباس و ضحاك (تبيّنت الانس) آمده و آن قرائت على بن الحسين زين العابدين و ابى عبد اللَّه : است.

دليل:

زجاج گويد: امّا رفع در الطير در آن دو وجه است:

1- آنكه بر ترتيب ياء در اوّبى باشد و معنايش (يا جبال ارجعى التسبيح انت معه و الطير) باشد.

2- اينكه عطف بر لفظ جبال و تقديرش (يا جبال و الطير) باشد.

و امّا نصب پس در آن سه قول است:

1- اينكه عطف بر فضلا باشد، يعنى (آتينا داود منّا فضلا و الطير) به معناى و سخّرنا له الطير باشد، اين قول را ابو عبيده از ابى عمرو بن علا حكايت كرده.

2- اينكه منصوب باشد بنا بر منادا بودن و عطف بمحلّ جبال باشد كه گويا گفته (ادعوا الجبال و الطير).

3- اينكه منصوب باشد بنا بر معناى مع و معنايش اوّبى معه و مع الطير باشد ابو على گويد: كسى كه و لسليمان الريح با نصب قرائت كرده آن را حمل بر تسخير نموده در قول خدا( فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ‌) و تقويت ميكند اين قول او و لسليمان الريح عاصفة.