2- آنچه در زمين فرو ميرود و آنچه از زمين بيرون ميآيد و آنچه از آسمان فرود ميآيد، و آنچه در آن بالا ميرود ميداند و او مهربانى بس آمرزنده است.

3- آنان كه كافر شدند گفتند كه رستاخيز بما نمى‌آيد اى پيامبر بگو سوگند به پروردگارم كه روز قيامت براى شما البته ميآيد پروردگار من داناى پوشيده و نهان است هموزن ذرّه‌اى در آسمانها و نه در زمين از او پوشيده و مخفى نگردد و نه كوچكتر از ذرّه و نه بزرگتر از آن مگر در كتاب روشن نوشته شده است.

4- تا خدا كسانى را كه ايمان آورده‌اند و كارهاى پسنديده كردند پاداش دهد آن گروه بر ايشان آمرزشى و روزى بزرگوارى است.

5- و آنان كه درباره (ابطال) آيه‌هاى ما كوشيدند در حالى كه عجز پروردگار شان را گمان ميكردند آن گروه بر ايشان عذابى از بدترين عذابهاى دردناكست‌

قرائت:

اهل مدينه و اهل شام عالم الغيب با رفع خوانده و حمزه و كسايى علّام- الغيب با جرّ و لام قبل از الف قرائت كرده و ديگران عالم الغيب با جرّ خوانده‌اند و ابن كثير و حفص و يعقوب در اينجا و نيز سوره جاثيه، من رجز اليم، با رفع خوانده و ما بقى را جرّ قرائت كرده‌اند.

دليل:

ابو على گويد: جرّ بنا بر قول خدا الحمد للَّه عالم الغيب (صفة للَّه) است) و غير او گويند عالم الغيب صفت براى قول او و ربّى يا بدل از اوست فامّا رفع پس ممكنست كه خبر مبتداء محذوف باشد مفروض آن (هو عالم الغيب) باشد و يا اينكه رفعش براى ابتداء باشد و خبرش (لا يعزب) باشد و علّام از عالم بليغ‌تر است، و رجز عذاب است بدلالت قول خدا( لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ)