ابا كردند از اينكه آن را بردارند و از برداشتن آن ترسيدند و آدمى آن را بر داشت براستى انسان پس ستمكارى نادان بود.

73- تا خداوند مردان منافق و زنان منافقه و مردان مشرك و زنان مشركه را عذاب كند و تا خدا مردان مؤمن و زنان مؤمنه را برحمت خويش بازگردانيده و خدا بس آمرزنده و مهربانست.

تفسير:

آن گاه خداوند سبحان اهل ايمان و توحيد را به پرهيزكارى و محكم گويى فرمان داده و گفت:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ‌) اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد بترسيد از عذاب خدا بدورى كردن از گناه‌ها و انجام واجبات او.

(وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِيداً) و بگوئيد گفتنى درستى كه از فساد دور باشد و از شايبه دروغ و بيهوده‌گويى خالص و پاك كه ظاهرش موافق با باطنش- باشد.

حسن و عكرمه گويند: صادق و رواست يعنى كلمه توحيد، لا اله الّا اللَّه.

مقاتل گويد: اين آيه متّصل است با نهى از ايذاء و رنجانيدن يعنى بگوئيد گفتن صحيح و راست و پيغمبر 6 خدا را به چيزى كه نيكو و شايسته مقام آن حضرت نيست نسبت ندهيد.

(يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمالَكُمْ‌) يعنى اگر از خدا ترسيديد و سخن درست گفتيد اصلاح ميكند براى شما اعمال شما را به اينكه مهربانى ميكند در آن اعمال براى شما تا بر راه استوار و راستى كه سالم از فساد باشد شما را مستقيم و موفّق نمايد براى اعمالى كه در آن صلاح و هدايت است.