بده و هر كه را ميخواهى نگهدار.

4- حسن گويد: مقصود اينست ترك نما تزويج هر كه را خواستى از زنان امتت و نكاح كن از ايشان هر كه را كه ميخواهى گويد، و پيغمبر 6 هر گاه زنى را خواستگارى و خطبه ميكرد جايز نبود براى ديگرى كه او را خواستگارى كند تا آنكه پيامبر او را تزويج نموده و يا ترك گويد.

5- زيد بن اسلم و طبرى گويند: يعنى بپذير هر كدام از مؤمنات كه خود را بتو ميبخشند پس او را نزد خود منزل بده و هر كدام را هم نخواستى- نپذير، حضرت ابو جعفر باقر و حضرت ابو عبد اللَّه صادق 8 فرمودند: هر كس را كه عقب زد تزويج نكرد و هر كه را نزد خود خواند نكاح كرد.

(وَ مَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلا جُناحَ عَلَيْكَ‌) يعنى اگر خواستى كه نزديك بخود نمايى زنى از ايشان را كه كنار زدى و بخود بچسبانى، پس ملامتى و عتابى و گناهى بر تو نيست در طلبيدن آن خداوند سبحان براى آن حضرت مباح نمود ترك آميزش و هم بسترى در همسرانش تا اينكه هر كدام را خواست تأخير بياندازد از وقت نوبتش و هر كس را كه خواست در غير وقت نوبتش آميزش نمايد، و براى آن بزرگوار است كه از هر كه خواست منزوى شود و براى او است كه زن عزل شده خود را اگر خواست برگرداند خداى تعالى او را برترى و فضيلت داد باين تخيير بر تمام مخلوق.

(ذلِكَ أَدْنى‌ أَنْ تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَ لا يَحْزَنَّ وَ يَرْضَيْنَ بِما آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَ‌) ابن عباس و مجاهد گويند: يعنى البته وقتى ايشان دانستند كه براى آن حضرت است برگردانيدن ايشان به بسترش بعد از آنكه منزوى كرد ايشان را ديدگان ايشان روشن شود و محزون نشوند و بآنچه كه پيامبر 6 ميكند از تساوى‌