(فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آباءَهُمْ‌) پس اگر نشناختيد پدرانشان را بشخصه.

(فَإِخْوانُكُمْ فِي الدِّينِ‌) يعنى پس آنان برادران دينى شما هستند در ملّت، پس بآنها يا اخى، اى برادر بگوئيد.

(وَ مَوالِيكُمْ‌) يعنى آنها پسران عموهاى شمايند.

زجاج گويد: و ممكنست كه مقصود اولياء شما در دين باشند در وجوب يارى كردن، و بعضى گفته‌اند معناى اولياء شما آزاد كننده شمايند هر گاه شما را از بردگى آزاد كردند، پس بر شما دوستى و يارى آنها لازم است.

(لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ فِيما أَخْطَأْتُمْ بِهِ‌) يعنى بر شما باكى نيست، در نسبت دادن آن بكسى كه او را بفرزندى گرفته هر گاه شما گمان كرديد كه او پدر آنست و ندانستيد كه پسر او نيست، پس خدا شما را مؤاخذه و عقوبت بآن انتساب نميكند.

(وَ لكِنْ ما تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ‌) يعنى و ليكن گناه در آن چيزهايى است كه قلوب شما عمدا و متعمّدا قصد نمايد از نسبت دادن آنها بغير پدران ايشان پس شما مؤاخذه بآنها خواهيد شد.

مجاهد گويد: آنچه را كه شما قبل از نهى خطا كرديد و آنچه را كه بعد از نهى تعمّد بآنها نموديد.

(وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً) و خداوند آمرزنده و بخشنده است براى آنچه در گذشته گفتيد.

(رَحِيماً) مهربانست بشما.

و در اين آيه دلالت است بر اينكه انتساب بغير پدر جايز نيست و در سنت و اخبار صحيحه از حضرت رسول 6 وارد شده‌