(وَ لكِنْ رَسُولَ اللَّهِ‌) يعنى و ليكن او پيغمبر خداست و ترك نمى‌كند به گفته نادانها چيزى را كه خدا براى او حلال و مباح نموده است (يعنى تزويج زن پسر خوانده را).

و بعضى گفته‌اند: دليل و جهت در پيوست اين آيه بما قبلش اينست كه- خداوند سبحان اراده نموده كه طاعت و پيروى از او و بزرگداشت و احترام او لزومش براى نسبت ميان او و شما و يا مقام پدرى و ابوّت نيست بلكه وجوب طاعتش بر شما فقط براى مقام رسالت و رهبرى اوست.

(وَ خاتَمَ النَّبِيِّينَ‌) يعنى و آخرين پيامبرانست كه دفتر نبوّت و رسالت بسبب او مهر شد و پايان يافت، پس دين و شريعت او تا روز قيامت باقيست‌[1] و اين فضيلت مخصوص و مختص بآن حضرت 6 است كه خداوند او را در ميان تمام پيامبران مختص فرموده.

اشكال در اين موضوع و جواب آن اگر كسى بگويد: كه يهود (عنود) در باره حضرت موسى اين ادّعا را ميكنند جواب: خواهيم گفت كه اوّلا بعضى از يهود ادعاء كرده كه شريعت‌

[1]- مترجم گويد: روايات و احاديث نبويّة و ولويه كه از پيامبر بزرگوار" ص" و امامان معصوم( ع) در خاتميّت آن حضرت رسيده و سنى و شيعه نقل كرده‌اند بسيار و از حد تواتر هم گذشته و حديث شريف منزلت كه صاحب عقبات الانوار يك جلد در باره‌اش از كتب حضرات نوشته و نيز علامه معاصر استاد ما- آيه اللَّه ... نجفى مرعشى در تعليقات احقاقش بطرق كثيره آورده از متواتر فريقين است كه آن حضرت بعلى( ع) فرمود:

انت منّى بمنزلة هارون من موسى الّا انّه لا نبى بعدى‌

، تو براى من بمنزله و مقام هارون بن عمران از موسى هستى مگر آنكه پيامبرى بعد از من نيست.( و از احاديث اهل بيت كه از اصح و احسن احاديث است حديث شريف عرض دين حضرت عبد العظيم حسنى( ع) است كه شيخ صدوق تمام آن را در امالى خود آورده و ما در اينجا موضع حاجت را ياد ميكنيم در آنجاست كه وقتى آن جناب خدمت امام زمانش حضرت امام على النقى امام دهم شرفياب شده و مى گويد ميخواهم عقايدم را عرض كنم كه اگر صحيح است امضاء فرمائيد و الّا تصحيح، بعد ميگويد تا ميرسد به نبوّت ميگويد كه عقيده‌ام اين است كه پيامبر آخرين پيامبران حق است( فلا نبى بعده الى يوم القيامة و انّ شريعته خاتم الشرائع فلا شريعت بعدها الى يوم القيامة) پس پيامبرى بعد از او نخواهد بود تا روز قيامت و اينكه شريعت و دين او آخرين اديان و شرايع است كه- شريعت و دينى بعد از آن نخواهد آمد تا روز قيامت.