فرمود:

(ما كانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِكُمْ‌) محمد پدر يكى از مردان شما نيست پدر آن كسى كه او را فرزند ميخوانيد نيست و در اين بيان و دليل است كه آن حضرت پدر زيد نيست كه زنش بر او حرام باشد، زيرا حرمت زن پسر (عروس) متعلّق بثبوت نسب است پس كسى كه نسبت ندارد حرمتى براى تزويج زن او نيست و براى همين اشاره فرمود( مِنْ رِجالِكُمْ‌).

و پيامبر 6 فرزندانى ذكور بنام ابراهيم‌[1] و قاسم و طيب و مطهّر داشته كه پدر آنها بوده است و مسلّم است كه آن حضرت ميفرمود كه اين حسن پسر من است و نيز ميفرمود:

الحسن و الحسين (ع) ابناى هذان امامان قاما او قعدا

حسن و حسين اين دو پسران منند هر دو امامند چه قيام كنند و چه صلح نموده و سكوت نمايند.

و باز فرمود بدرستى كه براى هر پيامبرى دخترى بوده كه اولادشان به پدرانشان منسوبند مگر فرزندان فاطمه عليها سلام كه من پدر آنهايم.

و بعضى گفته‌اند: كه اراده نموده بقولش (رجالكم) آنهايى كه در آن هنگام بحدّ بلوغ و مردى رسيده‌اند و هيچكدام از پسران آن حضرت در آن موقع بالغ بحدّ مردى نبوده.

[1]- در سابق ياد نموديم كه مادر ابراهيم ماريه قبطيه جاريه‌اى بود كه امپراطور روم بوسيله دحيه كلبى فرستاده پيامبر6 براى آن حضرت فرستاد و آن سه پسر ديگر فرزندان حضرت خديجه كبرى( ع) بودند كه در كودكى قبل از تولد ابراهيم از دنيا رفتند.